Dat is wat we doen. We zijn niet zomaar buiten, we voelen dat we erin zijn. Als klein kind noemde ik het al zo. Ik neem je mee naar binnen (je lichaam in) en naar buiten, in-buiten zijn.
Er echt zijn. Aanwezig zijn in het NU. En dan gaan we bewegen, wat maar past bij jou. Wandelen, hardlopen, speelse oefeningen of dwars door het weiland. Moe worden met je lichaam. Zoeken naar comfort en een lekker gevoel. Ik sluit aan, heb redelijk goed door wat je nodig zou kunnen hebben op dit moment, maar dring nooit iets op. Ik help en nodig je uit om simpelweg aanwezig te zijn in je lichaam, in-buiten.
De bijzondere en heerlijke beleving van het buiten zijn doet zoveel. De zon die op een bepaalde manier door de wolken schijnt, de regen die recht omlaag valt. Een prachtige boom waar je onder kan staan of het gevoel van het water als je er langs loopt. Ik probeer mensen de schoonheid te laten merken, en op te merken wat het doet van binnen.
Wat doet het als je onder een boom gaat staan? Hoe voel je je als je langs het water zit? Wat gebeurd er als je moeiteloos gaat bewegen?
Door aandacht te leren hebben voor dit soort dingen kan je ook weer leren je te richten op wat lekker voelt en uiteindelijk op wat jij als mens nodig hebt. Door dit ‘lichaamsbewustzijn’ scheppen we ook de mogelijkheid voor de vervelende gevoelens of emoties om naar de oppervlakte te komen en ‘hun ding te doen’. Daarmee bedoel ik dat als gevoeld kan worden wat je liever niet voelt, met een bewustzijn van het ‘hier&nu’, dat dan de energie van die emotie zelf wel een weg baant door je lichaam en wie weet uit je lichaam (emotie=emoveren=uitgaande beweging).
Zo leer je om steeds beter te ontdekken wat goed voor jezelf is.
- Wat is belangrijk voor mij?
- Wat helpt me mijn gevoelens ruimte te geven?
- Wat helpt me om lekker in mijn lijf te zitten?
- Hoe kan het buiten zijn mijn gedachten weer ordenen.
- Hoe kan ik een moment creëren om stil te staan bij mezelf?
Zelf ben ik graag vaak midden in het weiland, ik loop er gewoon in en voel direct wat het met me doet. Maar ook als ik een stukje wandel dan zoek ik meteen het meest comfortabele manier van lopen, dat voelt heerlijk en helpt me soms mijn problemen beter te begrijpen, te doorvoelen of ze los te laten of ze aan te gaan.
Primair is het buiten zijn volgens mij een ‘natuurlijk verlangen’ van lichaam en geest. Er zijn veel onderzoeken die daar ook op wijzen. Maar gelukkig gaan wij zonder wetenschappelijk bewijs naar buiten omdat het goed voelt. Punt
