Mijn frustratie

Even door bijten, dit is een lange tekst:)

Ik zie in het werk wat ik doe vaak mensen met overbelastingsklachten (pijn, stijfheid, ontstekingen in gewrichten, stress). Een deel van de oorzaak is volgens mij de eentonigheid van het huidige ‘werk-systeem’. Mensen maken vaak dezelfde bewegingen, hebben langdurig de zelfde soort houdingen, doen vaak het zelfde soort van denkwerk met hun hoofd. Vertoeven vaak in dezelfde omgeving. Eentonig. Hierdoor voelen ze zich vaak ongeveer het zelfde dag in dag uit.

Wie doet nou twee of drie totaal verschillende soorten werk? Of wie werkt nou parttime om de rest van de tijd te kunnen surfen? Wie kiest ervoor om lekker met de kinderen te spelen en die tijd niet te gaan werken?
Gelukkig best ook wel een aantal mensen maar de overgrote meerderheid niet en zit mijns inziens een beetje vast in telkens maar weer het zelfde. Het lichaam verstard hier langzaam ook wat door. Dit huidige systeem is volgens mij wat te veel ingericht om te moeten werken en minder om je als mens (fysiek, geestelijk en emotioneel) te kunnen ontplooien, te kunnen floreren. Geld ook voor mij hoor. Hoewel ik wel weet van mezelf dat ik vooral gedij bij veel afwisseling dus daar probeer ik mijn weken ook op in te delen. Zo is het niet zozeer meer een werkweek maar een gewone week geworden waarin ik werk, speel, beweeg, met de kinderen ben, sport, tijd heb om in de weilanden rond te lopen, na te denken over het leven, met een vriend iets leuks te gaan doen en inspiratie voel om een goeie cursus neer te gaan zetten.

Een mens kan zich van jong tot oud ontplooien, plezier hebben, spelen en bewegen. En wanneer je dat ook doet zie ik over het algemeen soepele lichamen en blije mensen voorbij komen.

Laatst was ik bij een bedrijf, ik zag daar iemand achter de computer zitten te werken, geen enkele beweging vol met de ogen in het beeldscherm en nadenken. Toen ik klaar was bij dat bedrijf liep ik weer langs haar en ze zat er nog in dezelfde houding met de zelfde spanning in haar lichaam het werk te doen. Ze merkte niet eens meer dat ze op een stoel zat. Dat is haar taak, haar werk (wat het ook was wat ze moest doen), Dan kunnen wij therapeuten je wel weer oplappen bij schouderpijn o.i.d. maar wanneer er niet in de basis iets veranderd komt de klacht vaak gewoon weer terug. Nou is dat ook wel interessant in ons huidige systeem want ook wij moeten geld verdienen om de schoorsteen te laten roken dus therapie is best vaak gericht op klachten aanpak zonder de diepere oorzaak aan te pakken en zien we dus vaak mensen weer terug komen. Ik pas hier voor, heb het altijd al anders gezien. Wanneer je bij mij onder behandeling komt dan wordt ook de diepere oorzaak aangepakt wat soms betekend dat er in je huidige manier van leven echt iets gaat veranderen. Maar jij zult merken dat dit je goed doet. Verandering is soms gewoon nodig hoe moeilijk of eng het ook is.

Genoeg getypt nu, ik ga naar buiten.

Wil je meer weten of heb je andere ideeën, kom langs je bent van harte welkom ik ben altijd benieuwd. De koffie met chocolade erbij staat klaar:)