Dit keer niet mijn idee, maar wel iets waar ik helemaal achter sta vandaar dat ik het op mijn site plaat.

Holistisch huisarts legt uit: wat te doen als je lijf ‘nee’ zegt…

Juriaan Galavazi is holistisch huisarts en coach. Naar zijn mening is het geen toeval dat sommige mensen ziek worden of klachten krijgen. Lichaam en geest zijn niet van elkaar te scheiden. We kunnen het apart beschrijven, maar het functioneert als één geheel. In dit artikel legt Juriaan uit waarom je soms beter naar je lijf kunt luisteren dan naar je hoofd.
Holistisch huisarts legt uit: wat te doen als je lijf ‘nee’ zegt…

Jouw lijf werkt perfect. Het laat je voelen wat goed is voor jou, en wat niet. Het reageert direct op wat er in je hoofd omgaat en laat je voelen wat de effecten daarvan zijn. Voor je hoofd maakt het niet uit of de gedachte waar is of niet. Die maakt geen onderscheid tussen werkelijkheid of fictie. Hoe ga jij je voelen wanneer je iedere dag jezelf vertelt dat je door moet gaan met je werk terwijl je eigenlijk iets anders wilt? Vanuit je overtuiging, jouw waarheid, dat het jouw verantwoordelijkheid is om voor het gezin te zorgen. Maar hoe waar is dat? En welke prijs betaal je daarvoor? Jouw lijf heeft het totale plaatje, daar waar je hoofd een beperkt overzicht heeft. Ze laat je voelen wat werkelijk goed is voor jou, en wat schadelijk is. Waar je werkelijk voor bedoeld bent.

Verbinding met je lijf
We zijn echter zo getraind om ons hoofd te gebruiken. Aangeleerd dat de wijsheid in ons hoofd zit. Dat we de verbinding met het lichaam geleidelijk steeds meer zijn verloren. Signalen van het lichaam als nachtzweten, hoofdpijn, vermoeidheid, buikklachten, gewrichtsklachten, huidproblemen, hartkloppingen… (de lijst is lang) worden resoluut terzijde geschoven als zijnde een belemmering om onze weg te kunnen vervolgen. Diverse spreekwoorden en overtuigingen zetten dit nog kracht bij: “de aanhouder wint,” en “niet lullen maar poetsen.”

Wijsheid
Maar stel nou dat het lichaam inderdaad zoveel wijsheid bezit dat het jou exact vertelt wat goed voor jou is. Zou het dan zo kunnen zijn dat je lijf zegt “ho, stop, tot hier en niet verder”? Dat daar waar je met je hoofd geen “nee” meer kan zeggen, je lichaam het voor je gaat doen? Zou het dan interessant kunnen zijn om jezelf de vraag te stellen wat deze klacht jou te vertellen heeft? Waar in jouw leven zeg je nog steeds “ja”, terwijl je eigenlijk “nee” zou moeten zeggen (of andersom)? En kies je hier vanuit angst, of vanuit verlangen? Wat zou je het liefste willen?

Perfecte thermometer
Je lijf geeft exact aan welke richting je op mag gaan. Jouw lijf als perfecte thermometer. Maar wat doen wij? We worden geconfronteerd met een klacht en willen daar zo snel mogelijk vanaf om ons pad weer te kunnen vervolgen. Ons niet realiserende dat dat juist het pad is dat ons ziek maakt. En ook wij artsen helpen daar aan mee. We zijn gefocussed op de klacht, proberen die weg te nemen door het plakken van pleisters, zetten van injecties, voorschrijven van pillen of zelfs het plaatsen van pacemakers of doen van ingrepen. En daarmee houden we een groot deel van onze patiënten ziek, omdat ze daarna gewoon weer het pad vervolgen dat eigenlijk niet goed voor hen is.
Ander pad

Het kiezen van het andere pad, namelijk de weg waarin je kiest voor wat werkelijk goed is voor jou, is spannend. Onbekend, onzeker en confronteert je met risico’s. Risico’s om verbindingen te verliezen met andere personen, maar ook met je huis, je baan en andere “materialistische bezittingen”. Die onzekerheid is vaak zo groot, dat het kiezen voor het slikken van een pil een meer eenvoudige oplossing is. Niet alleen voor de patiënt, maar ook voor de dokter. Sneller, doeltreffender, meer tevredenheid, minder lastigheden, minder tijdrovend. Het hoofd regeert. Uit angst om te verliezen. Maar geleidelijk verliezen we hier een hele andere verbinding. Namelijk de verbinding met onszelf.

Bevrijding
Ik gun de mensen die bij mij komen iets anders. Niet altijd leuk voor hen om te horen, maar vaak is er ook een gevoel van bevrijding. Mijn missie is om hen te begeleiden in de lastigheden die ze tegenkomen. Niet de snelste en de makkelijkste weg. Maar wel naar mijn idee de meest waardevolle en meest gezonde weg.